ละหาน ๑ หมายถึง น. ห้วงนํ้า. (เทียบเขมร ว่า รหาล).
ว. ห้อย.
น. ห้วงน้ำ. (เทียบมลายู ว่า lahar)
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Ricinus communis L. ในวงศ์ Euphorbiaceaeเมล็ดเป็นพิษ นํ้ามันที่ได้จากการหีบโดยไม่ใช้ความร้อนใช้ทํายาได้.
ก. ระเหย.
ก. อ่อนใจ, อิดโรย, เช่น กินยาลมแก้ใจละเหี่ย, ละเหี่ยใจ ก็ว่า.
ดู ละองละมั่ง.
น. ชื่อกวางขนาดกลางชนิด Cervus eldi ในวงศ์ Cervidae ตัวสีนํ้าตาลอ่อน คอยาวกว่ากวางชนิดอื่น ตัวผู้เขาโค้งปลายชี้ไปด้านหน้า ตัวเมียไม่มีเขา ลูกเกิดใหม่มีจุดขาว กินหญ้าและใบไม้ เป็นสัตว์ป่าสงวนของไทย, บ้างเรียกเพศผู้ว่า ละองเรียกเพศเมียว่า ละมั่ง.